Tygo heeft een ingewikkelde rugzak waar veel verschillende dingen inzitten. Hij heeft een disharmonisch ontwikkelingsprofiel voor zijn kalenderleeftijd, cognitieve en emotionele ontwikkelingsleeftijd.  Dit betekend dat het een slimme jongen is die cognitief functioneert op zijn eigen leeftijd en in sommige gevallen misschien zelfs wel daarboven. Echter is hij sociaal en emotioneel nog een baby/peuter waardoor hij zichzelf niet begrijpt op dat gebied. Hij overziet de dagelijkse dingen niet en heeft daardoor ook continu de veiligheid en nabijheid nodig die een baby of peuter nodig heeft. Een baby gaat huilen als hij honger heeft omdat hij niets kan met die emotie die hij/zij voelt. Tygo heeft dat ook, hij gaat alleen niet huilen maar weet niet wat hij dan moet doen. En zo is het met heel veel dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, maar voor hem een ver van zijn bedshow.

Zijn autisme en prikkelstoornis zorgen er ook voor dat er veel uitdagingen voor hem zijn in het dagelijkse leven. Door zijn autisme heeft hij veel aansturing nodig en moeten de taken heel erg duidelijk zijn en in kleine stapjes aan hem verteld worden. Zodra het te groot is overziet hij het niet meer en raakt hij in code rood zoals wij dat hier thuis noemen. Door zijn prikkelstoornis kan hij slecht tegen geluid, warmte, zon en andere storende elementen die hij niet kan filteren.

Doordat Tygo thuiszitter is zit hij 24/7 thuis. Er is geen passende dagbesteding voor hem omdat de kloof tussen zijn IQ en EQ continu in de weg zit. Als het ware saboteren die 2 elkaar continu. Dagbesteding is veelal ingericht op IQ en dus zelfstandigheid of EQ en dan weinig uitdaging op IQ wat Tygo wel nodig heeft.

Enerzijds heeft hij dus de nabijheid van ons nodig maar ook afstand om te kunnen ontwikkelen en zelfstandiger te worden. En daarom moet er dus een ruimte komen voor Tygo waar hij zelfstandiger kan worden zodat hij gaat ontwikkelen, maar waar wel de nabijheid is van ons.

De aanbouw moet aan de zijkant van onze woonkamer komen. Er komt een doorbraak waar een brede glazen deur in komt. In eerste instantie blijft die open staan en zijn wij bij hem in die ruimte zodat hij daar zich veilig kan gaan voelen. We kunnen dan in een heel rustig tempo steeds meer afstand gaan nemen. Wij in een andere ruimte maar wel zodat hij ons kan horen. Als dat veilig voelt dan de deur steeds dichter zodat hij ons nog wel kan zien door het glas, maar niet kan horen. Dit proces duurt misschien wel jaren, maar uiteindelijk zorgt het ervoor dat hij op zichzelf moet gaan vertrouwen en kan hij ontwikkelen en ook weer een onderdeel van de maatschappij worden.

De ruimte is toekomstproof en zo bedacht dat wij er uiteindelijk een stuk van de garage bij kunnen betrekken waar een badkamer kan komen. Ook zijn er mogelijkheden voor een eigen opgang zodat hij zo zelfstandig mogelijk kan zijn, maar wel met ons op de achtergrond voor ondersteuning. 

Uiteraard gaat dit allemaal onder begeleiding van hulpverlening en PGB’ers en zit er een plan achter hoe we dit succes kunnen laten slagen.

Daarnaast gaat het ons als ouders rust geven. Nu zit Tygo altijd bij ons en kunnen wij niet vrij uit praten of onszelf even terug trekken om op te laden. Doordat Tygo zijn eigen ruimte krijgt, krijgen wij ook ademruimte om de zorg voor Tygo vol te blijven houden en ook om weer man en vrouw te worden ipv hulpverlener voor je kind. Nu kunnen wij geen vrienden of familie uitnodigen omdat dit te druk is voor Tygo, ook dat kunnen we dan weer doen zodat wij weer een sociaal leven kunnen opbouwen. 

De ruimte voor Tygo is dus echt noodzakelijk om hem te kunnen laten ontwikkelen en hem een onderdeel van onze maatschappij te laten zijn. En het is noodzakelijk zodat wij als ouders rechtop kunnen blijven staan om de zorg voor Tygo vol te blijven houden en ook weer wat kunnen gaan leven.

Heb je vragen of iets nog niet duidelijk, stel je vragen gerust!